Μα τα σοκάκια δεν μου φτάναν όλης της γης.
Έτσι έφτιαξα δρόμους παρανόμους.
Πιο ψηλά από πρέπει και από την ίδια την ζωή.
Ένα χέρι μαχαίρι ποιος να ξέρει.
Μου ανοίγει την πόρτα του ποτέ ξανά.
Με ένα ποτέ όπως του πρέπει.
Δεν το λες σήμερα και το ξεχνάς μετά.
Σεργιάνισα, σεργιάνισα και πήγα.
Σε δρόμους που δεν μπόρεσα ποτέ.
Να βρω αυτά που δεν είχε.
Αυτά που δεν μπόρεσα να βρω ποτέ.
Ένα χέρι μαχαίρι ποιός να ξέρει .
Το αντίο το στερνό να μου το πει.
Το αντίο που αύριο δεν έχει.
Το αντίο της σιωπής.
Σεργιάναγα, σεργιάναγα στους δρόμους
Μα δεν μου φτάναν τα σοκάκια της γης.
Τώρα μου ανοίξαν άλλους δρόμους.
Εκεί που κανείς πια δεν θα με βρει.
Ένα χέρι μαχαίρι με έκανε αστέρι
Που τη νύχτα περιπατεί.
Δίκαιο ή άδικο ποιος ξέρει.
Αυτό ήταν στη δική μου τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου